دهــــلاویــــــــه

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا اباصالح المهدی ادرکنی

ارشاد شیخ مفید - فصل دوم - شهادت حضرت علی علیه السلام

وفات (و شهادت) امیرالمومنین علیه السلام پیش از سپیده دم شب جمعه بیست و یکم ماه مبارک رمضان سال چهلم هجری اتفاق افتاد، و آن حضرت به وسیله شمشیر کشته شد، و کشنده اش ابن ملجم مرادی لعنه الله علیه بود که در مسجد کوفه حضرت را کشت، و این پیش آمد ناگوار هنگامی بود که آن حضرت علیه السلام در شب نوزدهم ماه رمضان برای نماز از خانه بیرون آمد (و وارد مسجد شد) و مردمان را برای نماز صبح بیدار می کرد، و (ابن ملجم) از سر شب چشم به راه آن حضرت علیه السلام بود، تا آنگاه که حضرت بر او- که خود را به خواب زده بود و در میان خفتگان افتاده و کارش را پنهان ساخته بود- گذر کرد، ناگهان حمله کرد، و با شمشیری که زهر آگین و مسموم بود به فرق سر آن حضرت زد، و (پس از این ضربت) حضرت روز نوزدهم و شب بیستم و روز آن و شب بیست و یکم را تا ثلث اول آن زنده بود و سپس از دنیا رفت و به لقای خدای تعالی شتافت، و آن حضرت علیه السلام پیش از آن از چنین اتفاقی آگاه بود و به مردم خبر داده بود.
و کار غسل دادن و کفن کردن را به دستور خود آن حضرت دو فرزندش حسن و حسین علیه السلام انجام دادند، و جنازه ی آن بزرگوار را (پس از غسل و کفن کردن) به جانب نجف کوفه بردند و در آنجا دفن کردند، و جای قبرش را پنهان کردند، و این کار طبق وصیتی بود که خود آن حضرت به دو فرزندش فرمود، زیرا که روی کار آمدن بنی امیه را پس از خود و عقیده ی آنها را در دشمنی با خویش می دانست، و از سرانجام کارشان آگاه بود، و می دانست که اینان بواسطه ی سوء نیت (و نا پاکی دلی) که دارند تا آنجا که بتوانند از کردار زشت و گفتار نا بهنجار فرو گذاری نخواهند کرد(و از قبر و جنازه آن حضرت نیز دست بردار نخواهند بود)و پیوسته قبرش پنهان بود، تا اینکه حضرت صادق جعفر بن محمد علیه السلام پس از (نابودی بنی امیه، و) روی کار آمدن بنی عباس آن را نشان داد، در آن هنگام که منصور دوانقی در شهر حیره (در سه منزلی کوفه) توقف داشت، و امام صادق علیه السلام برای دیدار او می رفت (در سر راه) آن قبر شریف را زیارت کرد، شیعیان آن مکان را شناختند و دانستند آنجا مزار آن حضرت علیه السلام است، و امیرالمومنین علیه السلام در آن روزی که از دنیا رفت شصت و سه سال از عمر شریفش گذشته بود.