ارشاد شیخ مفید در احوالات امیرالمومنین علیه السلام- فصل سوم

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا اباصالح المهدی ادرکنی

ارشاد شیخ مفید - فصل سوم

1- و از جمله خبرهایی که آن حضرت علیه السلام پیش از این جریان فرمود و دلالت دارد که آن پیش آمد را می دانسته خبری است که علی بن منذر (به سند خود) از عامر بن واثله حدیث کند که گفت: (هنگامی که) امیرالمومنین علیه السلام مردم را برای بیعت گرد آورد، عبدالرحمن بن ملجم مرادی لعنه الله (برای بیعت) نزد آن حضرت آمد، حضرت دوبار یا سه بار او را برگرداند (و حاضر به بیعت با او نشد) و پس از آن با او بیعت کرد و هنگام بیعت به او فرمود: چه چیزی جلوی بدبخت ترین این امت را گرفته؟ سوگند به آن که جانم دست اوست که تو این را از این خضاب می کنی - و دست مبارک بر محاسن و سر خود نهاد - و همین که ابن ملجم برگشت و از نزدش بیرون رفت حضرت به این اشعار (که احیحه بن جلاح در نصیحت پسرش گفته) تمثل جست (و ترجمه اش چنین است):

ارشاد شیخ مفید در احوالات امیرالمومنین علیه السلام- فصل اول

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا اباصالح المهدی ادرکنی

ارشاد شیخ مفید - فصل اول

دوران امامت علی علیه السلام پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله سی سال بود، که بیست و چهار سال و شش ماه از این مدت را آن حضرت نمی توانست دخالتی در کارها و احکام اسلام بنماید و هموراه در تقیه بود و (از اظهار نظر و بیان حقایق خودداری فرموده، با آنها که سر کار بودند) مدارا می کردند. و پنج سال و شش ماه دیگر را (نیز که خود بر سر کار آمد) گرفتار جنگ با منافقین بود. آنان که بیعت شکنی کردند (چون طلحه و زبیر) و آنان که از حق رو گرداندند (چون معاویه و یارانش) و آنان که از دین بیرون رفتند (چون خوارج نهروان) و در تمامی این مدت به فتنه ی گمراهان دچار گشته دست او را بسته بودند، چنانچه رسول خدا صلی الله علیه و آله سیزده سال (که در مکه بود) نمی توانست احکام اسلام و نبوت خود را (آنطور که باید) به مردم برساند، و همواره در ترس و زندان ، و در حال فرار و دوری از اجتماع به سر می برد، نه قدرت داشت که با کفار جهاد کند، و نه استطاعت داشت که از مومنین دفاع بنماید، و پس از هجرت به مدینه نیز ده سالی که در آنجا ماند همواره با مشرکین مبارزه و جهاد می کرد و گرفتار آزار منافقین بود، تا آنگاه که خدای عز و جل قبض روحش فرمود و در بهشت برینش جای داد.