دهــــلاویــــــــه

دهلاویه
دهــــلاویــــــــه

بسم الله الرحمن الرحیم
آجرک الله یا صاحب الزمان
السلام علیک یا فاطمه الزهرا
یا ابوفاضل مددی
عباسم و در پی خطر می گردم
اطراف خیم تا به سحر می گردم
صد بار اگر علقمه را فتح کنم
هر بار دوباره تشنه بر می گردم
این وبلاگ جهت خشنودی حضرت مهدی عج ایجاد شده و هر گونه کپی برداری از این وبلاگ باعث خشنودی ائمه عصمت و طهارت می گردد.

یا علی التماس دعا.
العبد الحقیر سید مجتبی علمدار.

بهترین دل نوشته ها
    • در دست راه اندازی
  • بایگانی

    ۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «دوران امامت حضرت علی» ثبت شده است

    بسم الله الرحمن الرحیم

    السلام علیک یا اباصالح المهدی ادرکنی

    ارشاد شیخ مفید - فصل دوم - شهادت حضرت علی علیه السلام

    وفات (و شهادت) امیرالمومنین علیه السلام پیش از سپیده دم شب جمعه بیست و یکم ماه مبارک رمضان سال چهلم هجری اتفاق افتاد، و آن حضرت به وسیله شمشیر کشته شد، و کشنده اش ابن ملجم مرادی لعنه الله علیه بود که در مسجد کوفه حضرت را کشت، و این پیش آمد ناگوار هنگامی بود که آن حضرت علیه السلام در شب نوزدهم ماه رمضان برای نماز از خانه بیرون آمد (و وارد مسجد شد) و مردمان را برای نماز صبح بیدار می کرد، و (ابن ملجم) از سر شب چشم به راه آن حضرت علیه السلام بود، تا آنگاه که حضرت بر او- که خود را به خواب زده بود و در میان خفتگان افتاده و کارش را پنهان ساخته بود- گذر کرد، ناگهان حمله کرد، و با شمشیری که زهر آگین و مسموم بود به فرق سر آن حضرت زد، و (پس از این ضربت) حضرت روز نوزدهم و شب بیستم و روز آن و شب بیست و یکم را تا ثلث اول آن زنده بود و سپس از دنیا رفت و به لقای خدای تعالی شتافت، و آن حضرت علیه السلام پیش از آن از چنین اتفاقی آگاه بود و به مردم خبر داده بود.

    • سید مجتبی علمدار

    بسم الله الرحمن الرحیم

    السلام علیک یا اباصالح المهدی ادرکنی

    ارشاد شیخ مفید - فصل اول

    دوران امامت علی علیه السلام پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله سی سال بود، که بیست و چهار سال و شش ماه از این مدت را آن حضرت نمی توانست دخالتی در کارها و احکام اسلام بنماید و هموراه در تقیه بود و (از اظهار نظر و بیان حقایق خودداری فرموده، با آنها که سر کار بودند) مدارا می کردند. و پنج سال و شش ماه دیگر را (نیز که خود بر سر کار آمد) گرفتار جنگ با منافقین بود. آنان که بیعت شکنی کردند (چون طلحه و زبیر) و آنان که از حق رو گرداندند (چون معاویه و یارانش) و آنان که از دین بیرون رفتند (چون خوارج نهروان) و در تمامی این مدت به فتنه ی گمراهان دچار گشته دست او را بسته بودند، چنانچه رسول خدا صلی الله علیه و آله سیزده سال (که در مکه بود) نمی توانست احکام اسلام و نبوت خود را (آنطور که باید) به مردم برساند، و همواره در ترس و زندان ، و در حال فرار و دوری از اجتماع به سر می برد، نه قدرت داشت که با کفار جهاد کند، و نه استطاعت داشت که از مومنین دفاع بنماید، و پس از هجرت به مدینه نیز ده سالی که در آنجا ماند همواره با مشرکین مبارزه و جهاد می کرد و گرفتار آزار منافقین بود، تا آنگاه که خدای عز و جل قبض روحش فرمود و در بهشت برینش جای داد.

    • سید مجتبی علمدار